အားလုံးမဂၤလာပါ
ခုလို က်ေနာ္တို႔ အေရးႀကီးတဲ့ကာလ၊ သမုိင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ
ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ကာလမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းကုိ ေျပာခြင့္ရတဲ့အတြက္ အင္မတန္မွာ မဂၤလာရွိပါတယ္လုိ႔
က်ေနာ္ ခံစားမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုစီစဥ္ေပးတဲ့ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန၀န္ႀကီးနဲ႔
စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္အားလုံးကုိ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာၾကားလိုပါတယ္။
က်ေနာ္က ခုန မိတ္ဆက္ေပးသလို ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦးရဲ႕ ဒုတိယ ဥကၠ႒ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့
ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈပူးတြဲေကာ္မတီရဲ႕အတြင္းေရးမွဴးအဖြဲ႕၀င္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ရွိဆင္ႏႊဲေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္အေၾကာင္းေလးကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ဒီလုိတင္ျပတဲ့ေနရာမွာလည္းပဲ က်ေနာ္တစ္ဦးတည္းအျမင္လည္း မဟုတ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦးရဲ႕အျမင္လည္း
မဟုတ္ဘဲနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္
ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ (၃) ခုကုိ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကုိ ေဆာင္ရြက္ျခင္းအားျဖင့္၊
ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြကုိ က်င္းပျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာကုိ ရရွိခ်င္သလဲဆုိတဲ့
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေလးကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ (၃) ရပ္ကုိ
တင္ျပၿပီးရင္ ဒီေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ (၃) ရပ္ကုိ
ေရာက္ရွိႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ရင္ဆုိင္ေနတဲ့စိန္ေခၚခ်က္ေတြကိုလည္း တင္ျပသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
နံပါတ္ (၁) အေနနဲ႔ တင္ျပခ်င္တာကေတာ့ အခု က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းနဲ႔
ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ ၾကားမွာ တႏုိင္ငံလုံးပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကုိ
၂၀၁၅၊ ေအာက္တုိဘာလ (၁၅) ရက္မွာ ခ်ဳပ္ဆုိၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ အခု ဒီႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲကုိ
က်င္းပႏုိင္ဖုိ႔အတြက္၊ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀) နီးပါးၾကာၿပီျဖစ္တဲ့
ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကုိ ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔
ေျဖရွင္းႏုိင္ဖို႔ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ က်င္းပပါတယ္။ ဒီလိုက်င္းပႏုိင္ဖို႔အတြက္
နံပါတ္တစ္အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈဆုိင္ရာမူေဘာင္ကုိ ေရးဆြဲတယ္။ အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကုိ
(၆) ေနရာမွာ က်င္းပတယ္။ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ ကုိ သုံးႀကိမ္သုံးခါက်င္းပၿပီးေတာ့
ျပည္ေထာင္စုသေဘာတူစာခ်ဳပ္ ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတခ်ဳိ႕ကုိလည္း လက္မွတ္ေရးထုိးႏုိင္ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ ျဖစ္စဥ္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ရရွိခ်င္တဲ့ရလဒ္၊ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကေတာ့ နံပါတ္တစ္က အင္မတန္မွ ႐ုိုးရွင္းပါ တယ္။ နံပါတ္တစ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကေတာ့ ဒီတုိင္းျပည္မွာ လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကုိ
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစ ခ်င္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀) နီးပါးၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းဟာ
က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ပထမပန္းတုိင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ဖို႔ အတြက္၊ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကို
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစဖို႔အတြက္ ႀကဳိးစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္မွာလည္းပဲ ဒီျပည္တြင္းစစ္ ဘာျဖစ္လုိ႔
ျဖစ္ခဲ့သလဲဆုိတာကုိ လည္း က်ေနာ္တို႔ မေမ့ပါဘူး။
ဒီျပည္တြင္းစစ္မွာ၊ ဒီတုိင္းျပည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား
ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ပထမတမ်ဳိးကေတာ့ ၀ါဒေရးရာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တယ္။
ဒါက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ တုိက္ခုိက္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယ တမ်ဳိးကေတာ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔မွာ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကုိ
ယေန႔တုိင္ အျပည့္အ၀အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ေသးလို႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕အခြင့္အေရး
နစ္နာဆုံး႐ႈံးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကုိ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္
ေသးတဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ျပည္တြင္းစစ္လုိ႔ က်ေနာ္ ေခၚခ်င္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒါ လူမ်ဳိးေရးျပည္တြင္းစစ္၊
လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡဆုိၿပီးေတာ့ ေျပာၾကပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အဲဒီလိုမျမင္ပါဘူး။ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡမဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ခ်င္းနဲ႔ဗမာ တုိက္ခုိက္တဲ့ပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်င္းနဲ႔ ကခ်င္တုိက္ခုိက္တဲ့ပြဲ
မဟုတ္ပါဘူး။ ကရင္နဲ႔ ျမန္မာ တုိက္ခုိက္တဲ့ပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးက ပင္လုံစာခ်ဳပ္မွာ
ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးေမွ်ာ္ မွန္းခ်က္ မရေသးလုိ႔၊ ဒါကုိ တျခားနည္းလမ္းနဲ႔ ေတာင္းဆုိဖို႔
အခြင့္အေရးမရွိလို႔ ေနာက္ဆုံးအဆင့္မွာ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးေတြ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾက တာျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ဒီတုိင္းျပည္ရဲ႕ျပႆနာဟာ ပင္လုံမွာေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္မွာ
ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံကတိ က၀တ္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ရင္
ဒါ ေျပလည္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
အဲဒီျပည္တြင္းစစ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏုိင္ဖို႔အတြက္ပဲ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔
တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕အစည္းဘက္က ဘယ္လုိျမင္သလဲဆုိေတာ့ အခု က်င္းပေနတဲ့ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ညီလာခံကုိ (၂၁) ရာစုပင္လုံလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ေခၚပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က (၂၁) ရာစုပင္လုံလုိ႔
အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကုိ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ေသးလို႔
ျဖစ္ပြားေနတဲ့ျပည္တြင္းစစ္ကုိ (၂၁) ရာစုပင္လုံမွာ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ အဆုံးသတ္ဖုိ႔ဆုိတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ျပည္တြင္းစစ္ကုိ အဆုံးသတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ဒုတိယအေနနဲ႔
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တခုရွိပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကုိ အဆုံးသတ္ၿပီးေတာ့ နဂုိျပည္တြင္းစစ္ကုိ
စတင္ဖန္တီးတဲ့ျပႆနာေတြကုိေကာ မေျဖရွင္းရဘူးလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းရွိပါတယ္။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္
ျပည္တြင္းစစ္ကုိ စတင္ ဖန္တီးလိုက္တဲ့ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းၿပီးေတာ့မွ ပင္လုံမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔
က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလုံး ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ႀကီးကုိ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဟာ
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒုတိယရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တႏုိင္ငံလုံးပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူ
စာခ်ဳပ္ အပုိဒ္ (၁)၊ အေျခခံမူ နံပါတ္တစ္မွာ ဘယ္လုိေဖာ္ျပလဲဆုိေတာ့၊ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးကုိ
တုိ႔တာ၀န္အေရးသုံးပါးကုိ ေရွး႐ႈ၍၊ ေလာကပါလ တရားမ်ားကုိပါ အေျခခံၿပီး ပင္လုံစိတ္ဓာတ္နဲ႔အညီ
တဲ့။ ဒီမုိကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အ၀
ရွိေသာ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ဖက္ဒရယ္စနစ္တို႔ကုိ အေျခခံသည့္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ျပန္လည္ထူေထာင္ရမည္ဆုိၿပီး
က်ေနာ္တုိ႔အခ်င္းခ်င္း ကတိေပး ထားပါတယ္။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဒုတိယရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့
ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကုိ အေျခခံေသာ ျပည္ေထာင္စုထူေထာင္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ
ဒီမုိကေရစီနဲ႔ဖက္ဒရယ္စနစ္ကုိ အေျခခံေသာ ျပည္ေထာင္စုထူေထာင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔
ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ က်င္းပေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဲဒီ့ NCA စာခ်ဳပ္ရဲ႕အပုိဒ္
(၁)၊ အေျခခံမူ နံပါတ္တစ္ကုိ အေျခခံၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈ ဆုိင္ရာမူေဘာင္ကုိလည္း
ေရးဆြဲထားပါတယ္။ အဲဒီမူေဘာင္ထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးက႑မွာ ေဆြးေႏြးဖို႔ အေၾကာင္းအရာ (၂) ခုကို
သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းရာထဲမွာ နံပါတ္ (၁) ကေတာ့ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ဖက္ဒရယ္စနစ္ကုိ
အေျခခံေသာ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကုိ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔
သေဘာတူထားပါတယ္။ ဒုတိယအေနနဲ႔ ဒီျပည္ေထာင္စုထဲမွာရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလုံးရဲ႕
လူမ်ဳိးေရးအရ ပုိင္ဆုိင္သင့္ ပုိင္ဆုိင္ထုိက္တဲ့၊ ရရွိသင့္ရရွိထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကုိ
အာမခံခ်က္ေပးႏုိင္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားရမယ္ဆုိၿပီး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီဟာေတြ ျပည့္စုံလုိ႔ရွိရင္
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အနာဂတ္ကုိ၊ က်ေနာ္တို႔တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕အနာဂတ္ကုိ၊ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးထဲမွာရွိတဲ့တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံတို႔
ရဲ႕အနာဂတ္ကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ အာမခံခ်က္ေပးႏုိင္ၿပီဆုိရင္ ျပည္တြင္းစစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးေတာ့၊
အနာဂတ္လည္း အာမခံခ်က္ရွိမယ္၊ ေရရွည္တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကိုလည္း ထူေထာင္ႏုိင္မယ္၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိလည္း ထူေထာင္ႏုိင္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္တို႔ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီး
ကို ဒီမုိကေရစီနဲ႔ဖက္ဒရယ္စနစ္အေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဒုတိယပန္းတုိင္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တတိယပန္းတုိင္ကေတာ့ ပင္လုံညီလာခံကတည္းကေနၿပီးေတာ့
စၿပီးေတာ့ အတူတကြထူေထာင္ထားတဲ့ ဒီျပည္ေထာင္စု ႀကီး ခုိင္မာဖို႔၊ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီး
အဓြန္႔ရွည္ဖုိ႔၊ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲဖို႔ က်ေနာ္တုိ႔
လုိလားပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ ကုိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတယ္၊ ႏုိင္ငံေရးကို က်ေနာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့စနစ္နဲ႔
ျပန္လည္ထူေထာင္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီး မတည္ၿမဲဘူးဆုိရင္၊ ျပည္ေထာင္စု ႀကီးၿပဳိကြဲမယ္ဆုိရင္၊
ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ မခုိင္မာဘူးဆုိ္ရင္ က်ေနာ္တို႔ရရွိတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက
ခုိင္မာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထုိ႔အတြက္ ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အားလုံး လုိလားေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကေတာ့၊
က်ေနာ္တို႔အားလုံး ထူေထာင္ထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကုိေတာ့ ခုိင္မာေအာင္ ထူေထာင္ခ်င္ပါတယ္။
ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တတိယရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီရည္မွန္းခ်က္ (၃) ရပ္ကုိ တႏုိင္ငံလုံးပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ရဲ႕
အေျခခံမူ နံပါတ္တစ္၊ အပုိဒ္ (၁) မွာ အားလုံး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါေတြကုိ က်ေနာ္တို႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ဖို႔အတြက္
ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ က်င္းပေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ က်ေနာ္တို႔ က ရည္မွန္းခ်က္ကုိ
သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကုိ သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကုိ က်င္းပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ႀကီးမားတဲ့စိန္ေခၚမႈ ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရပါတယ္။
အဲဒီ့ႀကီးမားတဲ့စိန္ေခၚမႈထဲမွာ နံပါတ္ (၁) ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးဘက္ကေနလာတဲ့စိန္ေခၚမႈျဖစ္ပါ
တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ဒီမုိကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အခြင့္အေရးမ်ားကုိ
အာမခံခ်က္ေပးႏုိင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ထူေထာင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လုိလားခ်က္ပန္းတုိင္ေရာက္ၿပီလို႔
က်ေနာ္တို႔ေျပာလ်က္ရွိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီလုိရဖို႔ က်ေနာ္တို႔မွာ တစ္ဘက္မွာလည္း သံသယရွိပါတယ္။
က်ေနာ္ တုိ႔တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဒီဟာ ေတြ ရဖို႔အတြက္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့၊
ျပည္ေထာင္စုသမုိင္းအရ၊ က်ေနာ္တို႔ရင္ဆုိင္ေနတဲ့ျပည္တြင္းစစ္ သမုိင္းအရ ဗမာေတြကုိ ယုံလို႔မရဘူး၊
အစုိးရကုိ ယုံလုိ႔မရဘူး၊ တပ္မေတာ္ကုိ ယုံလုိ႔မရဘူး။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္မွာ
လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးမရွိဘူး ဆုိရင္၊ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕ေတြ မရွိဘူးဆုိရင္ ဒါ မရႏုိင္ဘူးလုိ႔၊
ဒီလိုပဲ ယုံၾကည္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဘယ္ကေနေပၚလာတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္လဲဆုိေတာ့ သံသယအေပၚ၊ မယုံၾကည္မႈအေပၚ၊
အေၾကာက္တရားေပၚမွာ ယုံၾကည္လာတဲ့ယုံၾကည္မႈျဖစ္ပါတယ္၊ ယူဆမႈျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္
က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္၊ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္စဥ္ကေနၿပီးေတာ့
လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးမလုိလားဘဲနဲ႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ဆင္ႏႊဲ ျခင္း မလုိလားဘဲနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔လုိခ်င္တဲ့
ႏုိင္ငံေရး၊ က်ေနာ္တုိ႔လုိခ်င္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုစနစ္၊ က်ေနာ္တုိ႔လုိခ်င္တဲ့ အမ်ဳိးသား
တန္းတူေရးကို ရရွိႏုိင္ဖို႔ နည္းလမ္းရွိပါတယ္။ အဲဒီနည္းလမ္းက ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲနည္းလမ္းျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ
က်ေနာ္တို႔ ျပသႏုိင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီလုိျပသႏုိင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း
ျပသဖို႔လုိအပ္သလို၊ ဒီမွာရွိတဲ့၊ ဒီတုိင္းျပည္မွာ အမ်ားဆုံးျဖစ္တဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးကလည္း
ဒါကုိ ျပသေပးဖို႔လုိပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြကေတာ့ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးမရွိဘူးဆုိရင္
ယုံၾကည္မႈမရွိဘူး၊ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕အစည္း မရွိဘူးဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔လုိခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ
မရႏုိင္ဘူးလို႔ ထင္ေနၾကတယ္၊ ဖက္ဒရယ္မရႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္ေနၾကတယ္။ ဒါဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔
ဘာလုပ္ မလဲ၊ အဲဒါကုိ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားက ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေမးခြန္းေမးၿပီးေတာ့ ဒီအေျဖကုိ
က်ေနာ္တို႔နဲ႔တကြ ေျဖေပးဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ
အမ်ားဆုံးျဖစ္တဲ့ ဗမာညီေနာင္ေတြက ဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖသလုိ၊ အစုိးရဘက္ကလည္း ဒီေမးခြန္းကုိ
ေမးၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သံသယ ပေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ ဒီေမးခြန္းကို ေျဖေပးဖို႔လုိပါတယ္။ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ
တပ္မေတာ္ကလည္း ဒီေမးခြန္းကို ေျဖေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ေနာက္ ဒုတိယစိန္ေခၚခ်က္ကေတာ့ အထူးသျဖင့္ အစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္ဘက္ကလာတဲ့စိန္ေခၚခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ တို႔ တာ၀န္အေရးသုံးပါးကုိ လက္ခံၿပီးေတာ့ NCA စာခ်ဳပ္မွာ ေဖာ္ျပၿပီးၿပီ။
သုိ႔ေသာ္ အဲဒီ့တုိ႔တာ၀န္အေရးသုံးပါးကုိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာ၊ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ
တပ္မေတာ္ဘက္၊ အစုိးရဘက္က အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကလုိလားတဲ့ အဓိပၸာယ္က
တူ သလား က်ေနာ္တို႔ ညႇိႏႈိင္းဖို႔ လုိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အေတြ႕အႀကဳံအရ ေျပာမယ္ဆုိရင္
ဒီတုိင္းျပည္မွာ ျပည္ေထာင္စု မၿပဳိကြဲေရးကုိ ငါတုိ႔သာလွ်င္ လုပ္ႏုိင္တယ္။ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရးကုိ
ငါတုိ႔သာလွ်င္ လုပ္ႏုိင္တယ္။ ငါတုိ႔မရွိရင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ မတည္တံ့ႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့
... ငါတုိ႔ ငါတို႔ ငါတို႔ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚက လႊမ္းမိုးေနတယ္လုိ႔ က်ေနာ္တို႔က ခံစားေနရပါတယ္။
အဲဒီလို ငါတုိ႔ ငါတုိ႔ ငါတုိ႔ဆုိတဲ့ဟာကလည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးမရွိဘူးဆုိရင္ဆုိတဲ့
အေၾကာက္တရားနဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ စုိးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ သံသယစိတ္
ေၾကာင့္ ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒါကုိ အစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္ကလည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ဘက္က
ေက်ာ္လႊားဖို႔လုိသလို၊ ဒီ ငါတုိ႔ ငါတုိ႔ ငါတို႔ဆုိတဲ့ဟာကုိ ေက်ာ္လႊားၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔
အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကရေအာင္ဆုိတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ဳိးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဒီျပည္တြင္းစစ္ကုိ
ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ လိုပါတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို ငါတို႔ကေန ေျပာင္းၿပီးေတာ့
က်ေနာ္တို႔ အတူတကြဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိးရွိမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ဒီတုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့
ႏုိင္ငံသားအားလုံးရဲ႕ မူလအခြင့္အေရးကုိ မေပးရဲစရာမရွိပါဘူး။ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံး ခံစားသင့္
ခံစားထုိက္ တဲ့ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးအားလုံးကုိ က်ေနာ္တို႔ မေပးရဲစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။
ဒီတုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလုံးရဲ႕စာေပ၊ ဘာသာ စကား၊ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာအခြင့္အေရးအားလုံးကုိ
မေပးရဲစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္
ရမယ္ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္သာရွိမယ္ဆုိရင္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ျပည္နယ္ၾကားမွာ အာဏာမခြဲေ၀ရဲစရာအေၾကာင္း
မရွိပါဘူး။ အာဏာခြဲေ၀ရဲရမယ္။ ထို နည္းလည္းေကာင္း ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕၀င္ျပည္နယ္အားလုံးကုိလည္း
က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ မေပးရဲစရာမရွိဘူး။ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕ ၀င္ျပည္နယ္အားလုံးက
မိမိတုိ႔ျပည္နယ္ကံၾကမၼာကုိ ဖန္တီးႏုိင္ဖို႔အတြက္၊ စီမံခန္႔ခြဲႏုိင္ဖို႔အတြက္ သူတုိ႔မွာ
လိုအပ္တဲ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာ အျပည့္အ၀ မေပးရဲစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္
ဒါမ်ဳိးကုိ ငါတို႔ကေန က်ေနာ္တို႔အားလုံး ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆုိတဲ့ အပုိင္းကုိ
ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ လုိပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ က်ေနာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အရ
တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံက ပူးေပါင္းဖြဲ႕စည္း ထားတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္
ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ပုိင္နက္ နယ္နိမိတ္အားလုံး၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအားလုံးဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး
အတူတကြ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့၊ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ပူးေပါင္းပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ ဘုံပုိင္ဆုိင္မႈျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဘုံပုိင္ဆုိင္မႈကုိ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ အတူတကြ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔
ဒီျပည္ေထာင္စုရဲ႕အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ ျပည္ေထာင္စု မၿပဳိကြဲေရး စသည့္ စသည့္တာ၀န္အားလုံး
ကုိ လက္တြဲၿပီးေတာ့ တာ၀န္ယူ၊ တာ၀န္ခံၾကတဲ့၊ လက္တြဲပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကတဲ့စနစ္မ်ဳိးကုိ
ထူေထာင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္၊ အဲဒီလုိဟာမ်ဳိးၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကုိ က်ေနာ္တို႔ ဖန္တီးႏုိ္င္မယ္ဆုိရင္၊
က်ေနာ္အားလုံးရဲ႕အနာဂတ္ဟာ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ အနာဂတ္ျဖစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့အနာဂတ္ကုိ
ဖန္တီးႏုိင္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔အနာဂတ္မွာလည္းပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအမွန္တကယ္ ရပါလိမ့္မယ္လို႔
က်ေနာ္ တင္ျပရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္တယ္။
●————————————————————————●
အေမးအေျဖက႑မွ
က်ေနာ့္ကုိ တုိက္႐ုိက္ေမးတဲ့ေမးခြန္း (၂) ခုနဲ႔ comment တစ္ခုထဲက ေျဖၾကားခ်င္တာေလးရွိတယ္။
အဲဒါေလးကုိ က်ေနာ္ေျပာပါ့မယ္။ နံပါတ္ (၁) ကေတာ့ လူငယ္ပါ၀င္ေရး၊ လူထုပါ၀င္ေရး၊ ၿပီးေတာ့
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ပါ၀င္ေရး။ အဲဒါနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ Peace Architect က် ဘယ္လုိ လုပ္သလဲဆုိတဲ့
ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ေမးခြန္းကုိ က်ေနာ္ ေမးခြန္းနဲ႔ပဲ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေမးခ်င္ပါတယ္။
လူႀကီးမင္းတုိ႔ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္မွာ တကယ့္ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ စတင္ၿပီလို႔ ထင္သလားဆုိတဲ့ေမးခြန္း
က်ေနာ္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ကတည္းက ယေန႔အထိ NCA စာခ်ဳပ္လုိ႔ ေခၚ တဲ့ တႏုိင္ငံလုံးပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကုိ
က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီစာခ်ဳပ္က က်ေနာ္တုိ႔ ထင္တာထက္ ၾကာသြားတယ္။
လေပါင္း (၂၀) ၾကာတယ္။ နုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ စမယ္ဆုိတဲ့အခါက်ေတာ့ NCA စာခ်ဳပ္မွာပါတဲ့
လမ္းျပေျမပုံ (၇) ခုအတုိင္း မလုပ္ ႏုိင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့၊ ဒီၾကားထဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္လုိက္ေတာ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို စတင္ေဖာ္ေဆာင္ေပးတဲ့ သမၼတသိန္းစိန္က သမၼတ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္
သူ႔သက္တမ္း မကုန္ခင္ေလးမွာ က်ေနာ္တို႔က
farewell ပြဲေလးတခုလုပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလး။ အဲဒါကုိ က်ေနာ္တို႔က ပထမအႀကိမ္ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ
လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေနာက္တခါ NLD က ႏုိင္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD အစုိးရ၀င္လာတဲ့အခါက်ေတာ့
သူတို႔ကုိလည္း ႀကဳိဆုိဖို႔လုိပါတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဒုတိယတခါ ညီလာခံ လုပ္ျပန္ပါတယ္။ ပထမက
ႏႈတ္ဆက္ပြဲ၊ ဒုတိယက ႀကဳိဆုိပြဲ၊ ဘာႏုိင္ငံေရးမွ မေဆြးေႏြးရပါဘူး။ ဆုိေတာ့ တတိယအဆင့္မွာ
တေလာက က်ေနာ္တုိ႔ ဒီလမ္းေၾကာင္းအတုိင္းေဆြးေႏြးရ ေအာင္ေဟ့ဆုိၿပီး UPDJC မွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တယ္။
UPDJC ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္းဆုိလို႔ရွိရင္ NCA လက္မွတ္ကုိ ေရးထုိးထားတဲ့ တုိင္းရင္းသား
လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ နယ္ေျမအားလုံးမွာ အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲက်င္းပဖုိ႔၊
ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့အတုိင္း က်ေနာ္ တို႔ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိတာ က်ေနာ္
မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္ ၿခဳံၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္တာ၊ ဒီလုိၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္
မွာ အၿမဲတန္း ဒီလုိႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကုိ က်ေနာ္တုိ႔လုပ္မယ္၊ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ နီးပါးၾကာၿပီျဖစ္တဲ့
ျပည္တြင္းစစ္ကုိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ လုံး၀သတိလက္လႊတ္လို႔မရတာက
အခ်က္ (၂) ခ်က္ရွိတယ္။
ပထမတခ်က္က Process ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကုိ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လုိဖန္တီးရမလဲဆုိတဲ့
Peace Architecture ပုံစံျဖစ္ပါတယ္။ နံပါတ္ (၂) က အဲဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကေန ဘာရလဒ္လုိခ်င္သလဲဆုိတဲ့
ရလဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ Substance။ Process and Substance... ဒီႏွစ္ခု လုိပါတယ္။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့
ယေန႔အထိ က်ေနာ္တို႔ ဒုံရင္း ဒုံရင္းနဲ႔ သြားေနတုန္းက Process အေၾကာင္းပဲ ေဆြးေႏြးေနပါေသးတယ္လုိ႔။
Process ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ေကာင္းေကာင္းဒီဇုိင္း လုပ္ၿပီးလုိ႔ရွိရင္ က်ေနာ္တုိ႔စဥ္းစားတဲ့
Architect လုပ္တဲ့ပုံစံအတုိင္းဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ ဒီတုိင္းျပည္မွာ လွည္းေန ေလွေအာင္းမက်န္
ပါ၀င္ေဆြးေႏြးႏုိင္တဲ့ အခင္းအက်င္း ေပၚလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိေပၚလာဖုိ႔အတြက္ဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔
ဘာအေၾကာင္းအရာ ေဆြးေႏြးသလဲ။ Substance က ဘာလဲ။ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ Proposal က ဘာလဲ။
လုိခ်င္တာက ဘာလဲ။ တပ္မေတာ္က လုိခ်င္တာက ဘာလဲ။ စုိးရိမ္တာက ဘာလဲ။ အစုိးရလိုခ်င္တာက ဘာလဲ။
ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ လုိခ်င္တာ ဘာလဲ။ Civil Society ေတြ လုိခ်င္တာက ဘာလဲ။ အားလုံးကုိ
ေဖာ္ထုတ္မွသာ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီေဆြးေႏြးပြဲကုိ က်င္းပလုိ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ထိ ဒါေတြ မရွိေသးဘူး။
အခု က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းဘက္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးက႑မွာ
ေဆြးေႏြးရမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြကုိ စာတမ္းေတြ ျပဳစုေနတယ္။ ဒါေတြကုိ က်ေနာ္ တို႔ မၾကာခင္
အစုိးရဘက္ကုိလည္း တင္မယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမွာလည္း တင္မယ္၊ အမ်ဳိးသားအဆင့္မွာလည္း
တင္မယ္၊ Civil Society ကုိ လည္း ေပးမယ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိလည္း ေပးမယ္၊ လူငယ္ေတြလည္း
ေပးမယ္၊ အားလုံးေဆြးေႏြးေပးၾကပါလုိ႔ က်ေနာ္ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ ဒုတိယအေနနဲ႔ကေတာ့ ခုနက ဆရာပီတာလင္းပင္ေျပာတဲ့ကိစၥ။ အဲဒါက
သိကၽြမ္းနားလည္တဲ့ လူေတြက လုပ္လုိက္လို႔ရွိရင္ လြယ္ တယ္ဆုိတဲ့ကိစၥ။ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။
ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ပညာေရး႐ႈေထာင့္တခုတည္းနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီ့ကိစၥ
လြယ္ေကာင္း လြယ္မယ္။ က်ေနာ္ ဥပမာေလးတခုေျပာမယ္။ ဒါ က်ေနာ့္ကုိယ္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကဳံပါ။
က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕အစုိးရနဲ႔ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ ပထမဆုံးတင္လုိက္တဲ့ လိုင္ဇာသေဘာတူစာခ်ဳပ္ဆုိတာ
ၾကားဖူးပါလိမ့္မယ္။ (၁၁) ခ်က္ရွိတယ္။ လုိင္ဇာညီလာခံမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြး ေဆြးေႏြး
ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးေသာ တေန႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ဆုိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒါလုပ္ရေအာင္ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္
က်လာတယ္။ အဲဒီညမွာ က်ေနာ့္ကုိ Assignment ေပးပါတယ္။ အဲဒီ Assignment ကုိ ပညာရွင္တေယာက္အေနနဲ႔
က်ေနာ္ တညတည္းနဲ႔ အၿပီးေရးပါတယ္။ လိုင္ဇာသေဘာတူစာခ်ဳပ္။ ေနာက္ ေလာ္ခီးလာစာခ်ဳပ္လုိ႔ေခၚတဲ့
NCA စာခ်ဳပ္အဆုိျပဳဖုိ႔ကုိ ေနာက္ထပ္ က်ေနာ့္ကုိ Assignment ေပးတယ္။ မူၾကမ္းေရးဖို႔။
က်ေနာ္ (၄) ရက္ပဲ ၾကာပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလာ္ခီးလာမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါက်ေတာ့
တလနီးပါး ျပန္ၾကာတယ္။ အစုိးရနဲ႔ ထပ္ေဆြးေႏြးတဲ့အခါက်ေတာ့ လေပါင္း (၂၀) ထပ္ၾကာပါတယ္။
ဟုိ ပညာရွင္႐ႈေထာင့္၊ ကၽြမ္းက်င္သူ႐ႈေထာင့္နဲ႔ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ့္မူၾကမ္းေလးကုိ
က်ေနာ္ပုိႀကဳိက္ပါတယ္။ ၀ါက်လည္း ပုိလွတယ္။ စာအသြားအလာလည္း ပုိေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့- အဲဒါေကာင္းသလား၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္။ မေကာင္းပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ပါ၀င္ ၿပီးေတာ့ ဟုိဘက္ တပ္မေတာ္ဘက္ကလည္း
တင္သြင္းတယ္၊ အစုိးရဘက္ကလည္း တင္သြင္းတယ္၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီဘက္ကလည္း တင္သြင္းတယ္၊ က်ေနာ္တို႔
ဒီလုိညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ၀ါက်လည္း ပ်က္လုပ်က္ခင္၊ မလွေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးလုိလားခ်က္
အဲဒီ့မွာ ပါသြားတယ္။ အဲဒါမ်ဳိး ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ လုိလားတာျဖစ္တယ္။ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္
ဒီမွာ လာခ်ေပးၿပီးေတာ့ ဒီအတုိင္းလုပ္ဆုိတဲ့ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ဘယ္လုိမွ တည္ေဆာက္လုိ႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္အေတြ႕အႀကဳံအရ။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔လုပ္ေနတဲ့ဟာေတြက
Initiative ပုိင္းက ေတာ့ ဘယ္သူပဲလုပ္လုပ္ပါ။ စၿပီးေတာ့ မူၾကမ္းေရးေပးတာ ဘယ္သူပဲလုပ္လုပ္ပါ။
က်ေနာ္တို႔ပညာရွင္ေတြအားလုံး လက္ခံပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခား၊ ျပည္ တြင္း လာၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္
ဒါေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူလူထုအားလုံးမွာ ခ်ေပးၿပီးေတာ့ ခုနလူငယ္ေတြ ေတာင္းဆုိသလုိ၊
အမ်ဳိးသမီးေတြ ေတာင္း ဆုိသလုိ၊ ျပည္သူလူထုေတာင္းဆုိသလို၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေတာင္းဆုိသလို၊
တပ္မေတာ္၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္း အားလုံးက ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ မွ၊ ဒါေလးေတာ့ ငါထည့္ခ်င္တယ္၊
ဒါေလးေတာ့ ပါမွျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ ကုိယ့္ဆႏၵေလးကုိယ္ေဖာ္ထုတ္ၿပီးေတာ့၊ က်ေနာ္တုိ႔ေရးထားတဲ့စာတမ္း၊
လွဖို႔ မလုိပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ စာစီစာကုံးၿပဳိင္ပြဲလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ Thesis ေရးတာလည္း
မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးပါၿပီးေတာ့၊ က်ေနာ္တုိ႔လိုလား ခ်က္အားလုံး၊ ဒါေလးေတာ့ပါတယ္၊
ဒါေလးေတာ့ ပါတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ထည့္ ႏုိင္ မွ၊ ဒီရလဒ္က က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးပုိင္္ဆုိင္တယ္ဆုိတဲ့
ဟာမ်ဳိးေလး ရွိႏုိင္မွ က်ေနာ္တို႔လုပ္လုိ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာတာတုိ႔၊ ေနာ္၊ အျမန္အဆန္လုပ္တာတုိ႔နဲ႔
ဒီတုိင္းျပည္ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ႀကဳိးစား တာ ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ႀကဳိးစားခ်က္ကုိ
က်ေနာ္အားလုံးေလ့လာတယ္။ ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာတုိ႔ ေခတ္အားလုံး က်ေနာ္တုိ႔ ေလ့လာတယ္။ အဲဒီ့ကာလတုန္းက
ေရးသားခ်က္ေတြ၊ တင္ျပခ်က္ေတြ၊ အေပၚကေန ခ်ေပးတာေတြ အလြန္လွတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဘာျဖစ္လုိ႔
ဒီေန႔အထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရတာလဲ။ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံး မပါေသးလုိ႔ျဖစ္တယ္။ လူငယ္ေတြ မပါေသးလုိ႔ျဖစ္တယ္။
အမ်ဳိးသမီးေတြ မပါေသးလုိ႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ
Road-map ကုိ ေဆြးေႏြးတုန္းက အစုိးရနဲ႔ က်ေနာ္ တုိ႔ အႀကီးအက်ယ္ျငင္းတာရွိတယ္။ အစုိးရဘက္က
အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ၊ ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္းေဒသေတြမွာ က်င္းပရမယ့္ပြဲ၊ လူထုနဲ႔
တုိင္ပင္ရမယ့္ပြဲကုိ သူတုိ႔ လုံး၀မလုိလားဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ကေျပာတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအေနနဲ႔
က်ေနာ္ CNF Policy ကုိ ခ်က္ခ်င္းသြားတင္လုိ႔ရတယ္။ လြယ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ CNF Policy တခုတည္းကုိသြားတင္ၿပီးေတာ့
ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ အေျဖရလာလို႔ရွိရင္ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ခုိင္မာမလား။ မခုိင္မာႏုိင္ဘူး။
CNF Policy နဲ႔ ခ်င္းလူထုအားလုံးအျမင္ကုိ ေပါင္းစပ္မွ၊ က်ေနာ္တုိ႔ အစုိးရအျမင္နဲ႔လူထုအျမင္
ေပါင္းစပ္မွ၊ အားလုံးေပါင္းစပ္မွ ရလာတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ ခုိင္မာမယ္။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္
က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ရွည္ဖို႔လုိတယ္။ ပညာရွင္တဦးႏွစ္ဦး၊ ကၽြမ္းက်င္သူ၊ မုိးက်ေရႊကုိယ္တုိ႔နဲ႔အလုပ္လုပ္လုိ႔
မရတဲ့ပြဲျဖစ္ပါတယ္လို႔ က်ေနာ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။